Fietsen in Paramaribo en naar het oerwoud
Door: Evelien
Blijf op de hoogte en volg Evelien
05 Juni 2015 | Suriname, Paramaribo
Lieve allemaal,
Mijn vorige blog had een beetje vertraging opgelopen maar we hebben alweer zoveel nieuwe ervaringen opgedaan dat hier al weer een nieuwe blog is.
Maandagmiddag hadden we het idee om naar een oude plantage te fietsen, want dat schijnt een leuke tocht te zijn, maar het was al te laat op de dag voordat we de fietsen gingen huren om daar nog heen te fietsen (het had weer eens de hele ochtend geregend). In plaats van naar de plantage te gaan, hebben een paar uur door Paramaribo gefietst.
We hadden gehoord dat ze in Blauwgrond (een wijk in de stad) allerlei lekkere Javaanse restaurantjes hadden dus leek het ons een goed idee om daar heen te fietsen. Deze wijk ligt in het noorden van Paramaribo en dit is het rijkere gedeelte van de stad. Dat dit een vrij rijk gedeelte van de stad was, was goed te zien aan de grote huizen die er in bepaalde straten stonden. Helaas laat het waterafvoer ook in dit gedeelte van de stad wat te wensen over; op een gegeven moment hebben we onze tocht naar Blauwgrond afgebroken, omdat de straten steeds op grotere en diepere stukken zo blank stonden dat het ons geen verstandig idee leek om door te fietsen. Via een andere route zijn we een stukje naar het zuidelijke gedeelte van de stad gefietst. Hier werden de huizen direct een stuk kleiner/gammeler en slechter onderhouden dan wat we eerder op de dag gezien hadden. Paramaribo is natuurlijk veel groter dan het gedeelte wat we gezien hebben, maar het was leuk om ook wijken buiten het centrum te zien.
Dinsdagochtend begon ons oerwoudavontuur. Via een reisorganisatie hadden we een trip naar Brownsberg en het stuwmeer geboekt. We hadden geluk, want er hadden zich geen andere mensen opgegeven dus gingen Joep en ik met zijn tweeën met onze gids, Ro, op pad. Na een rit van 2.5 uur waarin Ro veel dingen had verteld en aangewezen, kwamen we aan in een klein dorpje. Hier zouden we over een onverharde weg de Brownsberg op, maar zodra we de weg inreden werd Ro gebeld; zijn broer bleek in het dorp te wonen en had ons voorbij zien rijden. De weg was slecht, want er waren al meerdere voertuigen in de modder vast komen te zitten. Na wat overleg bleek dat de andere weg nog slechter was dus dat we toch maar deze gingen proberen.
Vele hobbels, gaten en plassen later kwamen we aan op de top van de berg. Nadat we ons omgekleed hadden (zwemkleding en lange broek aan), ging onze wandeling van start. Het begon al meteen leuk; we kwamen direct een boskonijn tegen met jong (een soort varkentje-achtige beestje was het). Toen we eenmaal de jungle ingeslagen waren, gingen we bergafwaarts naar de twee watervallen die we gingen bezoeken. Soms was het pad goed begaanbaar en soms glibberde je een gedeelte naar beneden en moest je erg je best doen om niet te vallen en je voeten strategisch neer te zetten. Gelukkig hadden we allemaal een wandelstok (dikke tak) bij ons om ons een beetje houvast te geven. Tijdens de wandeling vertelde Ro van alles en nog wat over de bomen en hun medicinale werking en over de dieren die in het oerwoud leefden. Overal om ons heen was het prachtig groen (een van mijn favoriete dingen aan Suriname, dat het hier zo mooi begroeid is) en het zonnetje glinsterende door de bomen heen. Na een lange tocht was daar eindelijk de waterval waaronder we ons hebben laten verkoelen. Toen begon de tocht weer omhoog. Hier zag ik best wel tegenop, want ik was met behoorlijk wat moeite op sommige plekken goed naar beneden gekomen dus ik had mijn twijfels of ik daar wel weer omhoog zou komen. Het was zwaar, maar viel uiteindelijk nog wel mee. Met de nodige pauzes hebben we ook de top weer bereikt en daar zijn we afgeslagen naar de tweede waterval. Deze was gelukkig maar een klein stukje lopen. Hier konden we niet zwemmen, maar de damp was ook lekker verkoelend.
Tijdens het laatste stuk terug was het rommelen van het onweer goed te horen, maar we hebben geen spatje regen gehad. Dit kwam pas toen we de laatste happen van ons avondeten aan het eten waren. Na even geschuild te hebben, zijn we naar een plekje gelopen waar we prachtig uitzicht hadden over het oerwoud en het stuwmeer. Toen we stil waren, hoorden we het harde gebrul van alle brulapen die in het oerwoud wonen.
Hobbelend en schuddend in de auto zijn we dezelfde weg weer naar beneden gereden als die we omhoog gekomen zijn. Om de haverklap moest er getoeterd worden, omdat het niet bepaald een weg was waar je graag tegenliggers tegen wilt komen. We hebben overnacht op Stone Island, een schiereiland in het stuwmeer. Het stuwmeer is een ondergelopen stuk oerwoud van 40 km bij 40 km. Dit zorgt voor een erg mooi uitzicht van allemaal dode bomen in het water en de hoge bergtoppen zijn eilanden in het meer geworden.
Het aantal muggen hier viel heel erg mee en met de klamboes die in de kamers hingen, hadden we er ‘s nachts al helemaal geen last van. De volgende ochtend was ik de eerste die wakker was en heb ik heerlijk ontbeten met uitzicht op het meer. Om een uur of 10 zijn we met een bootje naar een eilandje gevaren waar tot voor kort twee oude mensen woonden (door hun leeftijd hebben ze helaas moeten verhuizen). Hier gingen we de brulapen spotten die er wonen. Helaas lieten ze zich niet zo makkelijk zien en gingen we eerst maar naar de landschildpadden die nog steeds op die eiland wonen als huisdieren. Ze zijn zwaarder dan gedacht, zie de foto..
Ook heeft Ro ons verschillende bomen en planten aangewezen en vertelde hoe de vruchten groeien en hoe ze klaar gemaakt worden. Een andere jongen die mee was naar het eiland had uiteindelijk de apen gespot en na heel veel turen konden wij ze ook onderscheiden in de hoge boomtoppen. Onze ongeoefende ogen hadden ze nooit gevonden als we niet precies wisten waar we moesten kijken. Veel te snel zette het bootje ons weer af op het schiereiland.
Daar begon ons volgende avontuur van de dag; vissen op piranha’s. Mijn eerste gevangen vis ooit is een piranha! Het is me zelfs gelukt er drie te vangen. We hadden kippenhuid aan een haak aan een stok waar we mee ‘hengelden’. De vijf vissen die we uiteindelijk gevangen hebben, gingen met Ro naar mee naar huis voor zijn familie nadat wij nadrukkelijk hadden gezegd ze niet zelf mee te willen. In het begin ging het vissen best wel snel, maar een na een tijd wilden ze toch iets minder goed bijten dus vonden we het wel weer genoeg geweest.
Op de terugreis naar Paramaribo hebben we nog een tussenstop gemaakt bij de stuwdam waar ze vier jaar lang mee bezig geweest zijn om die te bouwen; gigantisch. Ook reed er een mevrouw en haar hele jonge dochtertje mee, mijn Surinaamse vriendinnetje.
Het weer schijnt vooral in het Paramaribo district slecht te zijn en in de andere districten valt het wel mee; we hebben dan ook maar een paar buitjes gehad en vooral heel veel zon! Het was een erg geslaagde trip! De volgende keer wil ik graag nog dieper het oerwoud in, dat gingen andere mensen doen die we spraken, naar gebieden waar je alleen nog maar met kleine bootjes kunt komen. Zo blijft er wat te wensen over, maar dit was een erg leuke kennismaking met het oerwoud!
Na deze twee ontzettend leuke dagen hadden we voor donderdag bedacht dat we nu wel naar de plantage wilden fietsen. Bij dezelfde fietsverhuur als maandag hebben we twee fietsen gehuurd (zonder versnellingen en met alleen achteruittraprem) hebben 35 km afgelegd. Vanaf Paramaribo zijn we naar Nieuw-Amsterdam gefietst, dit ligt aan de andere kant van de Suriname rivier in het district Commewijnen. Met een klein bootje werden wij samen met onze fietsen naar de overkant vervoerd. Daar hebben we het dorp een beetje doorgefietst en toen over de dijk (het was vroeger een fort en ommuurt met een 5 puntige dijk) richting de plantage Peperpot. Na een stop bij een klein supermarktje gemaakt te hebben om wat extra water in te slaan en iets te eten, kwamen we daar aan. Net als op Aruba zijn hier bijna alle supermarkten van Chinese ondernemers. Deze heette, niet typisch Chinees, ‘Tweeling’ dus ik vond het wel leuk om hier te stoppen voor onze boodschapjes.
De hele tocht, tot in Peperpot, heeft de zon volop geschenen. We hadden erg mazzel met het weer, maar daardoor was het ook erg warm en ben ik een beetje verbrand. In de Peperpot plantage is vroeger voornamelijk koffie verbouwd. Nu is de plantage verwilderd en is het een natuurpark geworden. Meteen bij binnenkomst zagen we het bewijs daarvan. Er slingerden allemaal aapjes in de bomen boven ons. Heel leuk om te zien! Het pad door de plantage was ongeveer 3 km lang en na ons heel erg goed ingesmeerd te hebben tegen muggen hebben we dit rustig doorgefietst. Overal stonden bananenplanten, koffieplanten en nog heel veel andere bomen met daartussen erg veel stilstaand water. Het stikte dan ook van de muggen. In het park leven nu allerlei verschillende dieren: van vogels tot leguanen en van anaconda’s tot jaguars. Vogeltjes en een wel heel erg grote hagedis/leguaan hebben we wel gezien. De slangen en jaguars hadden zich beter verstopt en zagen we alleen op de informatieborden. Na de plantage zijn we naar de huizen van de voormalige commissarissen gefietst, deze worden nog steeds bewoond, maar waren niet heel spectaculair om te zien. Na nog een paar kilometer verder gefietst te hebben, kwamen we weer bij een haventje en hebben we de rivier weer overgestoken naar Paramaribo.
Vandaag is al weer onze laatste dag in Paramaribo. Morgenochtend vroeg vliegen we naar Aruba en zondag door naar Nederland.
Tot snel!
Liefs,
Evelien
Mijn vorige blog had een beetje vertraging opgelopen maar we hebben alweer zoveel nieuwe ervaringen opgedaan dat hier al weer een nieuwe blog is.
Maandagmiddag hadden we het idee om naar een oude plantage te fietsen, want dat schijnt een leuke tocht te zijn, maar het was al te laat op de dag voordat we de fietsen gingen huren om daar nog heen te fietsen (het had weer eens de hele ochtend geregend). In plaats van naar de plantage te gaan, hebben een paar uur door Paramaribo gefietst.
We hadden gehoord dat ze in Blauwgrond (een wijk in de stad) allerlei lekkere Javaanse restaurantjes hadden dus leek het ons een goed idee om daar heen te fietsen. Deze wijk ligt in het noorden van Paramaribo en dit is het rijkere gedeelte van de stad. Dat dit een vrij rijk gedeelte van de stad was, was goed te zien aan de grote huizen die er in bepaalde straten stonden. Helaas laat het waterafvoer ook in dit gedeelte van de stad wat te wensen over; op een gegeven moment hebben we onze tocht naar Blauwgrond afgebroken, omdat de straten steeds op grotere en diepere stukken zo blank stonden dat het ons geen verstandig idee leek om door te fietsen. Via een andere route zijn we een stukje naar het zuidelijke gedeelte van de stad gefietst. Hier werden de huizen direct een stuk kleiner/gammeler en slechter onderhouden dan wat we eerder op de dag gezien hadden. Paramaribo is natuurlijk veel groter dan het gedeelte wat we gezien hebben, maar het was leuk om ook wijken buiten het centrum te zien.
Dinsdagochtend begon ons oerwoudavontuur. Via een reisorganisatie hadden we een trip naar Brownsberg en het stuwmeer geboekt. We hadden geluk, want er hadden zich geen andere mensen opgegeven dus gingen Joep en ik met zijn tweeën met onze gids, Ro, op pad. Na een rit van 2.5 uur waarin Ro veel dingen had verteld en aangewezen, kwamen we aan in een klein dorpje. Hier zouden we over een onverharde weg de Brownsberg op, maar zodra we de weg inreden werd Ro gebeld; zijn broer bleek in het dorp te wonen en had ons voorbij zien rijden. De weg was slecht, want er waren al meerdere voertuigen in de modder vast komen te zitten. Na wat overleg bleek dat de andere weg nog slechter was dus dat we toch maar deze gingen proberen.
Vele hobbels, gaten en plassen later kwamen we aan op de top van de berg. Nadat we ons omgekleed hadden (zwemkleding en lange broek aan), ging onze wandeling van start. Het begon al meteen leuk; we kwamen direct een boskonijn tegen met jong (een soort varkentje-achtige beestje was het). Toen we eenmaal de jungle ingeslagen waren, gingen we bergafwaarts naar de twee watervallen die we gingen bezoeken. Soms was het pad goed begaanbaar en soms glibberde je een gedeelte naar beneden en moest je erg je best doen om niet te vallen en je voeten strategisch neer te zetten. Gelukkig hadden we allemaal een wandelstok (dikke tak) bij ons om ons een beetje houvast te geven. Tijdens de wandeling vertelde Ro van alles en nog wat over de bomen en hun medicinale werking en over de dieren die in het oerwoud leefden. Overal om ons heen was het prachtig groen (een van mijn favoriete dingen aan Suriname, dat het hier zo mooi begroeid is) en het zonnetje glinsterende door de bomen heen. Na een lange tocht was daar eindelijk de waterval waaronder we ons hebben laten verkoelen. Toen begon de tocht weer omhoog. Hier zag ik best wel tegenop, want ik was met behoorlijk wat moeite op sommige plekken goed naar beneden gekomen dus ik had mijn twijfels of ik daar wel weer omhoog zou komen. Het was zwaar, maar viel uiteindelijk nog wel mee. Met de nodige pauzes hebben we ook de top weer bereikt en daar zijn we afgeslagen naar de tweede waterval. Deze was gelukkig maar een klein stukje lopen. Hier konden we niet zwemmen, maar de damp was ook lekker verkoelend.
Tijdens het laatste stuk terug was het rommelen van het onweer goed te horen, maar we hebben geen spatje regen gehad. Dit kwam pas toen we de laatste happen van ons avondeten aan het eten waren. Na even geschuild te hebben, zijn we naar een plekje gelopen waar we prachtig uitzicht hadden over het oerwoud en het stuwmeer. Toen we stil waren, hoorden we het harde gebrul van alle brulapen die in het oerwoud wonen.
Hobbelend en schuddend in de auto zijn we dezelfde weg weer naar beneden gereden als die we omhoog gekomen zijn. Om de haverklap moest er getoeterd worden, omdat het niet bepaald een weg was waar je graag tegenliggers tegen wilt komen. We hebben overnacht op Stone Island, een schiereiland in het stuwmeer. Het stuwmeer is een ondergelopen stuk oerwoud van 40 km bij 40 km. Dit zorgt voor een erg mooi uitzicht van allemaal dode bomen in het water en de hoge bergtoppen zijn eilanden in het meer geworden.
Het aantal muggen hier viel heel erg mee en met de klamboes die in de kamers hingen, hadden we er ‘s nachts al helemaal geen last van. De volgende ochtend was ik de eerste die wakker was en heb ik heerlijk ontbeten met uitzicht op het meer. Om een uur of 10 zijn we met een bootje naar een eilandje gevaren waar tot voor kort twee oude mensen woonden (door hun leeftijd hebben ze helaas moeten verhuizen). Hier gingen we de brulapen spotten die er wonen. Helaas lieten ze zich niet zo makkelijk zien en gingen we eerst maar naar de landschildpadden die nog steeds op die eiland wonen als huisdieren. Ze zijn zwaarder dan gedacht, zie de foto..
Ook heeft Ro ons verschillende bomen en planten aangewezen en vertelde hoe de vruchten groeien en hoe ze klaar gemaakt worden. Een andere jongen die mee was naar het eiland had uiteindelijk de apen gespot en na heel veel turen konden wij ze ook onderscheiden in de hoge boomtoppen. Onze ongeoefende ogen hadden ze nooit gevonden als we niet precies wisten waar we moesten kijken. Veel te snel zette het bootje ons weer af op het schiereiland.
Daar begon ons volgende avontuur van de dag; vissen op piranha’s. Mijn eerste gevangen vis ooit is een piranha! Het is me zelfs gelukt er drie te vangen. We hadden kippenhuid aan een haak aan een stok waar we mee ‘hengelden’. De vijf vissen die we uiteindelijk gevangen hebben, gingen met Ro naar mee naar huis voor zijn familie nadat wij nadrukkelijk hadden gezegd ze niet zelf mee te willen. In het begin ging het vissen best wel snel, maar een na een tijd wilden ze toch iets minder goed bijten dus vonden we het wel weer genoeg geweest.
Op de terugreis naar Paramaribo hebben we nog een tussenstop gemaakt bij de stuwdam waar ze vier jaar lang mee bezig geweest zijn om die te bouwen; gigantisch. Ook reed er een mevrouw en haar hele jonge dochtertje mee, mijn Surinaamse vriendinnetje.
Het weer schijnt vooral in het Paramaribo district slecht te zijn en in de andere districten valt het wel mee; we hebben dan ook maar een paar buitjes gehad en vooral heel veel zon! Het was een erg geslaagde trip! De volgende keer wil ik graag nog dieper het oerwoud in, dat gingen andere mensen doen die we spraken, naar gebieden waar je alleen nog maar met kleine bootjes kunt komen. Zo blijft er wat te wensen over, maar dit was een erg leuke kennismaking met het oerwoud!
Na deze twee ontzettend leuke dagen hadden we voor donderdag bedacht dat we nu wel naar de plantage wilden fietsen. Bij dezelfde fietsverhuur als maandag hebben we twee fietsen gehuurd (zonder versnellingen en met alleen achteruittraprem) hebben 35 km afgelegd. Vanaf Paramaribo zijn we naar Nieuw-Amsterdam gefietst, dit ligt aan de andere kant van de Suriname rivier in het district Commewijnen. Met een klein bootje werden wij samen met onze fietsen naar de overkant vervoerd. Daar hebben we het dorp een beetje doorgefietst en toen over de dijk (het was vroeger een fort en ommuurt met een 5 puntige dijk) richting de plantage Peperpot. Na een stop bij een klein supermarktje gemaakt te hebben om wat extra water in te slaan en iets te eten, kwamen we daar aan. Net als op Aruba zijn hier bijna alle supermarkten van Chinese ondernemers. Deze heette, niet typisch Chinees, ‘Tweeling’ dus ik vond het wel leuk om hier te stoppen voor onze boodschapjes.
De hele tocht, tot in Peperpot, heeft de zon volop geschenen. We hadden erg mazzel met het weer, maar daardoor was het ook erg warm en ben ik een beetje verbrand. In de Peperpot plantage is vroeger voornamelijk koffie verbouwd. Nu is de plantage verwilderd en is het een natuurpark geworden. Meteen bij binnenkomst zagen we het bewijs daarvan. Er slingerden allemaal aapjes in de bomen boven ons. Heel leuk om te zien! Het pad door de plantage was ongeveer 3 km lang en na ons heel erg goed ingesmeerd te hebben tegen muggen hebben we dit rustig doorgefietst. Overal stonden bananenplanten, koffieplanten en nog heel veel andere bomen met daartussen erg veel stilstaand water. Het stikte dan ook van de muggen. In het park leven nu allerlei verschillende dieren: van vogels tot leguanen en van anaconda’s tot jaguars. Vogeltjes en een wel heel erg grote hagedis/leguaan hebben we wel gezien. De slangen en jaguars hadden zich beter verstopt en zagen we alleen op de informatieborden. Na de plantage zijn we naar de huizen van de voormalige commissarissen gefietst, deze worden nog steeds bewoond, maar waren niet heel spectaculair om te zien. Na nog een paar kilometer verder gefietst te hebben, kwamen we weer bij een haventje en hebben we de rivier weer overgestoken naar Paramaribo.
Vandaag is al weer onze laatste dag in Paramaribo. Morgenochtend vroeg vliegen we naar Aruba en zondag door naar Nederland.
Tot snel!
Liefs,
Evelien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
