Laatste week Aruba en eerste paar dagen Suriname
Door: Evelien
Blijf op de hoogte en volg Evelien
04 Juni 2015 | Suriname, Paramaribo
Hallo allemaal!
Dit keer een blog vanuit het wisselvallige Suriname. De ene keer hoost het en de andere keer schijnt de zon. Het is hier twee keer per jaar twee maanden regenseizoen en daar zitten we nu precies middenin.
Maar goed, voordat we vrijdag in Suriname aankwamen, hebben we natuurlijk onze laatste week op Aruba gehad. We hebben de laatste gesprekken gehad met mensen uit het ziekenhuis, data opgevraagd en een paar gesprekken met onze begeleiders gehad. We zijn nog een middag naar Oranjestad geweest en hebben nog veel bij het zwembad gelegen.
Donderdagavond hebben we de laatste dingen voor Suriname en de afsluitende dingen voor Aruba geregeld en onze koffers zoveel mogelijk ingepakt. Vrijdagochtend zijn we nog naar het ziekenhuis geweest en hebben we iedereen bedankt en afscheid genomen. Onze laatste lunch was heel gezellig met een paar andere studenten en toen was het tijd om onze pasjes in te leveren en het ziekenhuis te verlaten. We zijn daarna direct doorgegaan om onze auto in te leveren.
Arzo haar vriend is nu voor een maand op het eiland dus die heeft ons ‘s avonds naar het vliegveld gebracht. We wisten alleen niet dat er een hardloopwedstrijd was over de grootste weg van Aruba waardoor alle auto’s door Oranjestad moesten; één grote chaos en drukte. Het werd wel een beetje spannend of we op tijd op het vliegveld zouden zijn, omdat ons was verteld dat de vliegmaatschappij waarmee wij vlogen nog wel eens eerder kon vertrekken dus dat je daarom wel echt twee uur van te voren op het vliegveld moet zijn. We waren er uiteindelijk één uur en 45 minuten van tevoren en een kwartier later zaten we al bij de gate. Het ging dus allemaal goed. Drie uur later waren we vervolgens in Suriname. Het guesthouse waar we verblijven, had voor ons al een taxi geregeld dus we hoefden ons alleen maar te melden bij een balie en nog eens een uur later waren we in het guesthouse.
De volgende dag hebben we meteen bij het opstaan gezien wat een tropische bui is. Heel veel regen in een korte tijd. Daarna was het weer droog. We hebben boodschappen gedaan bij een soort supermarkt die uit verschillende losse winkeltjes bestaat. Je koopt een paar spullen en rekent die af, dan moeten je boodschappen gecheckt worden door een bedrijfsleider en wordt het bonnetje aan je plastictasje geniet zodat ze bij andere winkels in de grote winkel kunnen zien dat je betaald hebt.
‘s Middags hebben we door de stad gewandeld. Alle huizen zijn erg afgebladerd maar je kunt de oude glorie er nog doorheen zien. We hebben het onafhankelijkheidsplein gezien en wat standbeelden als herdenking voor verschillende mensen. Daarna zijn we over de Waterkade gewandeld (langs de Suriname rivier/Salamancarivier) en hebben we gegeten bij een soort overdekt stalletje om te schuilen voor de regen. ‘s Avonds hebben we in het hostel gegeten.
Wat ons meteen opviel, is dat het hier totaal nog niet toeristisch is. We worden qua prijzen natuurlijk wel een beetje afgezet maar nergens zijn souvenirwinkeltjes bijvoorbeeld of dat je het idee heb dat je in massa’s toeristen de hoogtepunten van Paramaribo staat te bekijken. We hebben nog maar een handje toeristen (allemaal Nederlanders) gezien.
Zondagochtend wilden we naar een markt, maar de ober van bij ons avondeten zaterdagavond had nog nooit gehoord van de markt waar we heen wilden en het regende ’s ochtends aan een stuk door. We hebben er maar een rustig ochtendje van gemaakt en een filmpje gekeken.
Op zondag hebben ze in Fort Zeelandia om 12 uur een gratis rondleiding dus ooknal regende het zo hard, daar wilden we wel heen. Uiteindelijk zijn we met een taxi gegaan (kostte iets meer dan 2 euro), maar toen we daar waren, bleek vervolgens dat de gids niet was komen opdagen. We hebben daarom zelf maar door het oude fort, dat nu Surinaams museum heet, gelopen. Al vrij snel hield het op met regenen en ging zelfs het zonnetje een beetje schijnen.
Wat we onder andere hebben opgestoken van het museum was dat Suriname het eerste ‘Nederlandse’ land was dat leerplicht had. Dit was om de kinderen van de bevrijde slaven van straat te houden zodat ze geen rottigheid zouden uithalen. De leerplicht was er dus helemaal niet om ze dingen te leren. Nog een teken dat Suriname niet op toeristen is ingesteld; het viel ons op dat bijna alle informatieborden die in het fort hingen waren alleen in het Nederlands waren.
Nadat we in het fort nog even lekker gelunched hadden met een broodje en verse watermeloensap zijn we naar een moskee en synagoge gewandeld waarvan schijnt dat alleen hier in Suriname die twee direct naast elkaar staan en dat dit nergens anders in de wereld voorkomt. Suriname is een land met vele verschillende bevolkingsgroepen die hier wonen met allemaal hun eigen geloof. Het Christendom is hier ook goed vertegenwoordigd. We zijn al vele kerkjes tegen gekomen.
‘s Avonds hebben we in een restaurantje in het verlengde van onze straat gegeten (ik had een heerlijke garnalenspies) en daarna in de kroeg van het guesthouse gepooled.
Liefs Evelien
Dit keer een blog vanuit het wisselvallige Suriname. De ene keer hoost het en de andere keer schijnt de zon. Het is hier twee keer per jaar twee maanden regenseizoen en daar zitten we nu precies middenin.
Maar goed, voordat we vrijdag in Suriname aankwamen, hebben we natuurlijk onze laatste week op Aruba gehad. We hebben de laatste gesprekken gehad met mensen uit het ziekenhuis, data opgevraagd en een paar gesprekken met onze begeleiders gehad. We zijn nog een middag naar Oranjestad geweest en hebben nog veel bij het zwembad gelegen.
Donderdagavond hebben we de laatste dingen voor Suriname en de afsluitende dingen voor Aruba geregeld en onze koffers zoveel mogelijk ingepakt. Vrijdagochtend zijn we nog naar het ziekenhuis geweest en hebben we iedereen bedankt en afscheid genomen. Onze laatste lunch was heel gezellig met een paar andere studenten en toen was het tijd om onze pasjes in te leveren en het ziekenhuis te verlaten. We zijn daarna direct doorgegaan om onze auto in te leveren.
Arzo haar vriend is nu voor een maand op het eiland dus die heeft ons ‘s avonds naar het vliegveld gebracht. We wisten alleen niet dat er een hardloopwedstrijd was over de grootste weg van Aruba waardoor alle auto’s door Oranjestad moesten; één grote chaos en drukte. Het werd wel een beetje spannend of we op tijd op het vliegveld zouden zijn, omdat ons was verteld dat de vliegmaatschappij waarmee wij vlogen nog wel eens eerder kon vertrekken dus dat je daarom wel echt twee uur van te voren op het vliegveld moet zijn. We waren er uiteindelijk één uur en 45 minuten van tevoren en een kwartier later zaten we al bij de gate. Het ging dus allemaal goed. Drie uur later waren we vervolgens in Suriname. Het guesthouse waar we verblijven, had voor ons al een taxi geregeld dus we hoefden ons alleen maar te melden bij een balie en nog eens een uur later waren we in het guesthouse.
De volgende dag hebben we meteen bij het opstaan gezien wat een tropische bui is. Heel veel regen in een korte tijd. Daarna was het weer droog. We hebben boodschappen gedaan bij een soort supermarkt die uit verschillende losse winkeltjes bestaat. Je koopt een paar spullen en rekent die af, dan moeten je boodschappen gecheckt worden door een bedrijfsleider en wordt het bonnetje aan je plastictasje geniet zodat ze bij andere winkels in de grote winkel kunnen zien dat je betaald hebt.
‘s Middags hebben we door de stad gewandeld. Alle huizen zijn erg afgebladerd maar je kunt de oude glorie er nog doorheen zien. We hebben het onafhankelijkheidsplein gezien en wat standbeelden als herdenking voor verschillende mensen. Daarna zijn we over de Waterkade gewandeld (langs de Suriname rivier/Salamancarivier) en hebben we gegeten bij een soort overdekt stalletje om te schuilen voor de regen. ‘s Avonds hebben we in het hostel gegeten.
Wat ons meteen opviel, is dat het hier totaal nog niet toeristisch is. We worden qua prijzen natuurlijk wel een beetje afgezet maar nergens zijn souvenirwinkeltjes bijvoorbeeld of dat je het idee heb dat je in massa’s toeristen de hoogtepunten van Paramaribo staat te bekijken. We hebben nog maar een handje toeristen (allemaal Nederlanders) gezien.
Zondagochtend wilden we naar een markt, maar de ober van bij ons avondeten zaterdagavond had nog nooit gehoord van de markt waar we heen wilden en het regende ’s ochtends aan een stuk door. We hebben er maar een rustig ochtendje van gemaakt en een filmpje gekeken.
Op zondag hebben ze in Fort Zeelandia om 12 uur een gratis rondleiding dus ooknal regende het zo hard, daar wilden we wel heen. Uiteindelijk zijn we met een taxi gegaan (kostte iets meer dan 2 euro), maar toen we daar waren, bleek vervolgens dat de gids niet was komen opdagen. We hebben daarom zelf maar door het oude fort, dat nu Surinaams museum heet, gelopen. Al vrij snel hield het op met regenen en ging zelfs het zonnetje een beetje schijnen.
Wat we onder andere hebben opgestoken van het museum was dat Suriname het eerste ‘Nederlandse’ land was dat leerplicht had. Dit was om de kinderen van de bevrijde slaven van straat te houden zodat ze geen rottigheid zouden uithalen. De leerplicht was er dus helemaal niet om ze dingen te leren. Nog een teken dat Suriname niet op toeristen is ingesteld; het viel ons op dat bijna alle informatieborden die in het fort hingen waren alleen in het Nederlands waren.
Nadat we in het fort nog even lekker gelunched hadden met een broodje en verse watermeloensap zijn we naar een moskee en synagoge gewandeld waarvan schijnt dat alleen hier in Suriname die twee direct naast elkaar staan en dat dit nergens anders in de wereld voorkomt. Suriname is een land met vele verschillende bevolkingsgroepen die hier wonen met allemaal hun eigen geloof. Het Christendom is hier ook goed vertegenwoordigd. We zijn al vele kerkjes tegen gekomen.
‘s Avonds hebben we in een restaurantje in het verlengde van onze straat gegeten (ik had een heerlijke garnalenspies) en daarna in de kroeg van het guesthouse gepooled.
Liefs Evelien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
